Genre: Young-Adult / Jeugdboek
Uitgeverij: Godijn Publishing
ISBN: 978-94-92115-89-8
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 210
Uitgave: Mei 2019
Met dank aan Uitgeverij Godijn Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar. 😀
“Ik sta daar, ze zien mij niet. Ik ben niet bang dat ze me pakken, want ze zoeken mij niet. Ik weet zeker dat ze mij niet zoeken. Ik ben op tv geweest. Zie ik mezelf daar achter het afzetlint, koekeloeren naar die brand. Een mooie brand dit keer, mooier dan de vorige. Eentje van de afdeling “goed gelukt”, zeg maar. Stond er ineens iemand met een microfoon voor me. Bijna vroeg hij me wat. Hij zag mij niet. Logisch. Ze zien mij nooit. -blz.26-
Dit verhaal speelt zich af in het stadje Vierblad, een leuk stadje waar de laatste tijd alleen wel heel veel branden woeden. En een van die branden komt wel erg dichtbij het leven van Aaron en zijn vrienden. Het huis van de tante van Kira krijgt als eerste te maken met een behoorlijk heftige brand, er is bijna niets meer over van haar eigendommen. Aaron en zijn vrienden houden er zelf ook wel van om naar een brand te kijken, maar zelf aansteken gaat ze te ver. Of toch niet? Thomas, Aaron zijn beste vriend, komt wel heel erg verdacht over, zou hij de brandstichter zijn? Of als het Thomas niet is, is het dan een van de anderen uit de vriendengroep? De brandweer vind ze ook al verdacht, omdat ze vaak te vinden zijn op de plaatsen van de brand. Dit maakt de argwaan naar elkaar er niet beter op. Dan besluiten de vrienden om gezamenlijk op onderzoek uit te gaan, om zo erachter proberen te komen wie in Vierblad de pyromaan nou eigenlijk is.
“In de verte hoor ik weer stemmen. ‘De brand slaat over op de volgende auto, snel!’ Ik ben te nieuwsgierig wie het zijn. De jerrycan verstop ik in het fietsenhok. Mijn capuchon kan af, ik wandel terug naar de parkeerplaats. ‘Mijn god,’ stamel ik zachtjes. ‘Hoe kan dat?’ In de verte herken ik ze en weet ik direct wie mijn plannetje saboteert. Wat hebben zij hier te zoeken?” -blz. 132-
Ze zien mij niet is het eerste boek dat ik van Alice Bakker heb gelezen. Eerst had ik mijn twijfels of dit boek nou wel echt iets voor mij zou zijn, want brandstichting is normaal niet echt een onderwerp waar ik zo snel over zou lezen. Maar soms moet je gewoon even buiten je comfortzone stappen en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Want wat is dit een ongelooflijk leuk en goed boek! Alice heeft werkelijk een heerlijk verhaal neergezet, ze heeft een vlotte schrijfstijl waardoor ik het boek in een paar uurtjes uit had. Het verhaal zit erg goed in elkaar, is goed te volgen en houdt ook de spanning over wie het nou zou kunnen zijn er goed in. Ook wist ik eindelijk eens niet gelijk vrij in het begin al wie de brandstichter zou zijn, dat vond ik zo ongelooflijk fijn 😀 Het boek is ook nog eens op zo’n manier gedrukt en geschreven dat het voor mensen die dyslectisch zijn of moeite hebben met lezen door ander redenen, toch benaderbaar is. Het lettertype is zeer prettig en de witruimte tussen de regels helpt voor meer rust aan de ogen. Ook zijn de hoofdstukken kort, waardoor dat voor veel mensen erg vloeiend leest. Nu heb ik zelf geen dyslexie, maar ken genoeg mensen in mijn omgeving die dit wel hebben en die zouden dit boek zeer zeker kunnen waarderen.
Ze zien mij niet is werkelijk een heerlijke page turner, een boek over vriendschap en loyaliteit. Als je begint met lezen wil je het boek gewoon niet meer wegleggen. Alice weet je al snel mee het verhaal in te trekken en daar gaf ik me maar wat graag aan over. Een absolute aanrader voor de jeugd, de Young-Adult liefhebbers 🙂 en natuurlijk ook voor mensen met dyslexie. Ik raad dit boek absoluut aan 🙂
Dit boek krijgt van mij dan ook 4 sterren 🙂
Rating: 🌟🌟🌟🌟
Happy Reading!!!
Liefs,
Bren
